ជាតិ
ពីនេះ ពីនោះ
ពាក្យថា «តម្រិះ, តំរិះ, ដំរិះ, និង ដម្រិះ »មួយណាទើបជាពាក្យដែលត្រឹមត្រូវ?
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
ភ្នំពេញ៖ ពាក្យថា «តម្រិះ, តំរិះ, ដំរិះ, និង ដម្រិះ » សាធារណជន អាចមានការភ័ន្តច្រឡំ នៅក្នុងការសរសេរ ព្រោះមិនដឹងថា មួយណាទើបជាពាក្យដែលត្រឹមត្រូវតាមវចនានុក្រមខ្មែរ របស់សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត។
នៅក្នុង វចនានុក្រម របស់សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត ពាក្យដែលត្រឹមត្រូវគឺត្រូវសរសេរ ថា«តម្រិះ» ដែលមានថ្នាក់ពាក្យជា នាម មានន័យថា សេចក្ដីត្រិះ សេចក្ដីរិះគិត។ ឧទាហរណ៍ មនុស្ស មានតម្រិះល្អ គឺមនុស្សដែលមានសេចក្ដីរិះគិតត្រូវ។
ពាក្យនេះ សៀមយកទៅប្រើជា ដាំរិ ដែលបំប្លែងចេញពីពាក្យ ត្រិ(អ.ថ.ទ្រិ) ត្រិ នេះគឺ ត្រិះ(ត្រិះរិះ) របស់ខ្មែរ។ ពាក្យខ្មែរ យើងថា តម្រិះ ជា នាម មានន័យថា របស់ត្រិះ។ រាជសព្ទ ប្រើជាកិរិយាសព្ទ មានន័យថា ទ្រង់ព្រះតម្រិះ គឺទ្រង់មានព្រះយោបល់ត្រិះរិះ, រិះរេ( ចំណែកសៀមប្រើជា រ. ស. ដែលនិយាយថា សុងផ្រៈដាំរិ គឺមានន័យថា ទ្រង់ព្រះតម្រិះ)៕
នៅក្នុង វចនានុក្រម របស់សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត ពាក្យដែលត្រឹមត្រូវគឺត្រូវសរសេរ ថា«តម្រិះ» ដែលមានថ្នាក់ពាក្យជា នាម មានន័យថា សេចក្ដីត្រិះ សេចក្ដីរិះគិត។ ឧទាហរណ៍ មនុស្ស មានតម្រិះល្អ គឺមនុស្សដែលមានសេចក្ដីរិះគិតត្រូវ។
ពាក្យនេះ សៀមយកទៅប្រើជា ដាំរិ ដែលបំប្លែងចេញពីពាក្យ ត្រិ(អ.ថ.ទ្រិ) ត្រិ នេះគឺ ត្រិះ(ត្រិះរិះ) របស់ខ្មែរ។ ពាក្យខ្មែរ យើងថា តម្រិះ ជា នាម មានន័យថា របស់ត្រិះ។ រាជសព្ទ ប្រើជាកិរិយាសព្ទ មានន័យថា ទ្រង់ព្រះតម្រិះ គឺទ្រង់មានព្រះយោបល់ត្រិះរិះ, រិះរេ( ចំណែកសៀមប្រើជា រ. ស. ដែលនិយាយថា សុងផ្រៈដាំរិ គឺមានន័យថា ទ្រង់ព្រះតម្រិះ)៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
