សិលាចារឹក៖ ពាក្យបណ្តាសាសម័យដើម ច្រើនទាញភ្ជាប់ដល់ញាតិសន្តាន

ជាតិ

សិលាចារឹក៖ ពាក្យបណ្តាសាសម័យដើម ច្រើនទាញភ្ជាប់ដល់ញាតិសន្តាន

26, Sep 2017 , 4:55 pm

រូបភាព

ដោយ:

ភ្នំពេញ៖ សាស្ត្រាចារ្យភាសាសំស្ក្រឹត កញ្ញា ឆោម គន្ធា ត្រូវបានពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យកម្ពុជា អញ្ជើញឲ្យធ្វើបទបង្ហាញមួយស្តីពី «ការសិក្សាពីការដាក់បណ្តាសា និងការជូនពរ» ដែលជាការសិក្សាស្រាវជ្រាវរបស់លោកស្រីអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ។ បណ្ឌិតផ្នែកភាសាសំស្ក្រឹតរូបនេះ ពន្យល់ថាមានសិលាចារឹកខ្មែរបុរាណជាច្រើន បានសរសេរអំពីការដាក់បណ្តាសាជាមុន បន្ទាប់មក ទើបធ្វើការជូនពរតាមក្រោយ។

«អ្នកលួចតង្វាយ ឬមិនគោរពទីសក្ការបូជា… ត្រូវបានសិលាចារឹកសរសេរដាក់បណ្តាសា ដូចជា ឲ្យធ្លាក់នរកទាំង៧សន្ដានទាល់តែព្រះអាទិត្យព្រះច័ន្ទលែងរះ។ ប៉ុន្តែ បើមានការគោរពតង្វាយ និងទីសក្ការបូជា សិលាចារឹកច្រើនតែជូនពរឲ្យឡើងឋានសួគ៌ទាល់តែព្រះអាទិត្យព្រះច័ន្ទលែងរះ…»។ នេះជាប្រសាសន៍របស់កញ្ញាបណ្ឌិត ឆោម គន្ធា នៅក្នុងបទបង្ហាញរបស់ខ្លួន ដោយបានបកប្រែពីភាសាសំស្ត្រឹតប្រាប់ដល់សិក្ខាកាម ដែលសុទ្ធសឹងជាកវី បណ្ឌិត អ្នកសិក្សាស្រាវជ្រាវ និងនិស្សិតជាដើម។

មានសិលាចារឹកជាង៩០០ ដែលកញ្ញាបានសិក្សាស្រាវជ្រាវ ហើយក្នុងនោះ១ភាគ៣នៃសិលាចារឹកទាំងនេះ បានកត់ត្រាជាភាសាសំស្ក្រឹត និងសិលាចារឹកជាច្រើនបានសរសេរដាក់បណ្តាសាច្រើនជាងសរសេរពាក្យជូនពរ។

កញ្ញា ឆោម គន្ធា ពន្យល់ថាសិលាចារឹកមុនសតវត្សរ៍ទី១០ ភាគច្រើនត្រូវបានសរសេរជាភាសាសំស្ក្រឹត ខណៈសិលាចារឹកក្រោយសតវត្សរ៍ទី១០ ត្រូវបានសរសេរជាភាសាខ្មែរ។ ទន្ទឹមគ្នានេះ បើតាមការបញ្ជាក់របស់អ្នកជំនាញសិលាចារឹកដដែល សិលាចារឹកមួយចំនួន បានសរសេរជាពីរភាសា គឺសំស្ក្រឹត និងភាសាខ្មែរ ដោយមានន័យ តែមួយ។

កញ្ញាបណ្ឌិតបានបញ្ជាក់ឲ្យដឹងថា៖«ពលរដ្ឋខ្មែសម័យបុរាណ បានប្រើប្រាស់ភាសាសំស្ក្រឹតដើម្បីសរសេរដាក់បណ្តាសា និងជូនពរ ព្រោះ ភាសាសំស្ក្រឹតត្រូវបានគេចាត់ទុកថា ជាភាសាអ្នកប្រាជ្ញ និងប្រើប្រាស់មានប្រសិទ្ធភាព»។ កញ្ញាបន្តថា៖«មនុស្សខ្មែរសម័យដើម ក៏ចូលសរសេរសរសើរ ឬដាក់បណ្តាសាមិនត្រឹមតែបុគ្គលប៉ុណ្ណោះឡើយ ប៉ុន្តែពួកគេថែមទាំងសរសេរដោយភ្ជាប់សាច់ញាតិជាមួយបុគ្គលនោះផងដែរ»។

ភាសាសំស្ក្រឹតត្រូវបានប្រើប្រាស់ច្រើននៅសម័យបុរាណនៅបណ្តាប្រទេសមួយចំនួន ដូចជា ឥណ្ឌា ចម្ប៉ា ជ្វា និងប្រទេសនៅតំបន់អាស៊ីមួយចំនួនទៀត។ នេះបើតាមសាស្ត្រាចារ្យ ឆោម គន្ធា ដែលបានប្រាប់ឲ្យដឹងបន្ថែមថា ភាសាសំស្ក្រឹតនៅប្រទេសខ្មែរ បានទទួលឥទ្ធិពលពីប្រទេសឥណ្ឌាសម័យបុរាណ៕