ជាតិ
បទយកការណ៍ / បទសម្ភាសន៍
រថយន្ត
×![]()
អ្នកប្រកបរបរធាក់ស៊ីក្លូ នៅសេសសល់តិចតួចនៅឡើយនាពេលនេះ។ ខណៈអ្នកប្រកបរបរនេះ ភាគច្រើនជាមនុស្សចាស់ផងនោះ អ្នកប្រកបអាជីពនេះ ក៏បានត្អូញគ្រប់មាត់អំពីប្រាក់ចំណូលដែលស្ទើរតែមិនអាចទ្រទ្រង់ជីវភាពគ្រួសារបានផង។
លោក ជា ជឿន ជាអ្នកធាក់ស៊ីក្លូតាំងតែងពីជំនាន់សម័យសង្គមរាស្ត្រនិយម។ ក្រោយជំនាន់ ប៉ុល ពត លោកបានប្តូរទៅរត់រ៉ឺម៉ក នៅខេត្តតាកែវ ដែលជាស្រុកកំណើត។ លោកផ្លាស់មកធាក់ស៊ីក្លូវិញចាប់តាំងពីឆ្នាំ១៩៩៣ រហូតដល់បច្ចុប្បន្ន។ កំពុងសម្រាកក្រោមដើមឈើនៅផ្លូវក្បែរមាត់ទន្លេនាកំពង់ផែក្រុងភ្នំពេញ លោក ជា ជឿន មានអាយុ៧៥ឆ្នាំ ខ្ពស់ស្គម ស្បែកជ្រីវជ្រួញ សក់ស្កូវ ធ្មេញបាក់ជិតអស់។ លោកតារៀបរាប់ថា ក្នុងមួយថ្ងៃលោក អាចរកបានចំណូលបានពី២ ទៅ ៤ម៉ឺនរៀល។ យ៉ាងណាចំណូលនេះ អាចនៅសល់បន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះ ក្រោយទូទាត់ថ្លៃអាហាររួច។
លោក ជឿន ដែលស្នាក់នៅតាមសំយ៉ាបផ្ទះរបស់ប្រជាពលរដ្ឋនៅពេលយប់ បានរៀបរាប់បន្តថា លោកចាប់ផ្តើមដឹកភ្ញៀវនៅម៉ោង៦ព្រឹក ហើយជាញឹកញាប់ លោកដឹកភ្ញៀវរហូតដល់ម៉ោង១២អធ្រាត្រ។ លោក ជា ជឿន បញ្ជាក់ដូច្នេះ៖«នៅម៉ោង ៦ព្រឹកត្រូវទៅដឹកម៉ូយរហូតដល់ម៉ោង៩ព្រឹក ពីផ្សារចាស់ ទៅផ្សារធំថ្មី និងទៅផ្សារអូរឫស្សី។ រួចហើយត្រូវស្វែងរកអ្នកជិះផ្សេងទៀតក្រៅពីម៉ូយ»។ លោក ជា ជឿន បានបដិសេធចូលជាសមាជិកនៃសមាគមធាក់ស៊ីក្លូ ដោយសារតែលោកបារម្ភពីការបាត់ចំណូល និងមិនអាចដឹកភ្ញៀវប្រចាំរបស់គាត់បន្តទៀត។
បញ្ហារបស់អ្នកធាក់ស៊ីក្លូ មិនជាខុសគ្នានោះទេ។ ប្រកបរបរនេះតាំងពីឆ្នាំ១៩៩០មក លោក ឡុង វាសនា ក៏អះអាងដែរថា ខ្លួនរកបានតែ១៥០០០រៀល ទៅ២០០០០រៀលប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយថ្ងៃ ដោយសារតែលោកគ្មានអតិថិជនប្រចាំដូចលោកជឿន។ មានវ័យ៧៣ឆ្នាំទៅហើយ បុរសរូបនេះមិនមានសាច់ញាតិឡើយ និងកំពុងតែរស់នៅ រកទទួលទានតែម្នាក់ឯង យកវត្តអារាមជាទីស្នាក់អាស្រ័យ។ លោក ឡុង វាសនា រៀបរាប់ទាំងទឹកមុខស្រងូតស្រងាត់ថា លោកមិនអាចទៅធ្វើកិច្ចការអ្វីបានក្រៅតែធាក់ស៊ីក្លូទេ ដោយសារខ្លួនចាស់ ហើយក៏គ្មានប្រាក់ទៅទិញម៉ូតូ រ៉ឺម៉កកង់បីរត់នឹងគេ។
អ្នកធាក់ស៊ីក្លូម្នាក់ទៀតនៅផ្សារអូរឫស្សី តាំងពីឆ្នាំ២០០៨មក គឺលោក ឃឹង ដារ៉ា ក៏ត្អូញដូចគ្នាដែរ នៅពេលរំលឹករឿងចំណូល។ ដោយសារតែមិនសូវមានអ្នកជិះ ហើយថ្លៃដឹកភ្ញៀវម្តងៗ ក៏ទាបទៅទៀតនោះ។ លោក ឃឹង ដារ៉ា រកបានតែប្រមាណ២ម៉ឺនរៀលប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយថ្ងៃ។ កំពុងអង្គុយនៅលើស៊ីក្លូរបស់ខ្លួន ភ្នែករំពៃមើលទៅមុខ ឆ្វេងស្ដាំរកអតិថិជន អ្នកខេត្តកំពតរូបនេះបានឲ្យដឹងទៀតថា ក្រៅពីរបរធាក់ស៊ីក្លូ រូបគាត់ក៏ឆ្លៀតទៅច្រកខោអាវជជុះចូលក្នុងបាវ នៅពេលយប់ដែរ ដើម្បីបានចំណូលបន្ថែម និងអាចយកទៅផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារនៅខេត្ត ដែលមានកូនតូច៣នាក់ក្នុងបន្ទុកនោះ។ ក្នុងមួយយប់លោក ដារ៉ា ដែលមានរាងស្គម ខ្ពស់ ស្បែកខ្មៅដោយសារកម្តៅថ្ងៃរូបនេះ អាចរកកម្រៃបាន១ម៉ឺនរៀលបន្ថែមទៀត។ លោក បញ្ជាក់ថា៖«បើគិតទៅការធាក់ស៊ីក្លូនេះ ក្នុង១ខែអាចរកប្រាក់បាន ពី៥០ម៉ឺន ទៅ៦០ម៉ឺនរៀល ផ្ញើទៅគ្រួសារដែលនៅឯខេត្ត។ ពេលខ្លះ ប្រពន្ធ កូនឈឺ ហើយសុខភាពខ្លួន ក៏មិនអំណោយផលដែរ។ ដូច្នេះពេលខ្លះ យើងត្រូវខ្ចីបុលអ្នកជិតខាង»៕
លោក ជា ជឿន ជាអ្នកធាក់ស៊ីក្លូតាំងតែងពីជំនាន់សម័យសង្គមរាស្ត្រនិយម។ ក្រោយជំនាន់ ប៉ុល ពត លោកបានប្តូរទៅរត់រ៉ឺម៉ក នៅខេត្តតាកែវ ដែលជាស្រុកកំណើត។ លោកផ្លាស់មកធាក់ស៊ីក្លូវិញចាប់តាំងពីឆ្នាំ១៩៩៣ រហូតដល់បច្ចុប្បន្ន។ កំពុងសម្រាកក្រោមដើមឈើនៅផ្លូវក្បែរមាត់ទន្លេនាកំពង់ផែក្រុងភ្នំពេញ លោក ជា ជឿន មានអាយុ៧៥ឆ្នាំ ខ្ពស់ស្គម ស្បែកជ្រីវជ្រួញ សក់ស្កូវ ធ្មេញបាក់ជិតអស់។ លោកតារៀបរាប់ថា ក្នុងមួយថ្ងៃលោក អាចរកបានចំណូលបានពី២ ទៅ ៤ម៉ឺនរៀល។ យ៉ាងណាចំណូលនេះ អាចនៅសល់បន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះ ក្រោយទូទាត់ថ្លៃអាហាររួច។
លោក ជឿន ដែលស្នាក់នៅតាមសំយ៉ាបផ្ទះរបស់ប្រជាពលរដ្ឋនៅពេលយប់ បានរៀបរាប់បន្តថា លោកចាប់ផ្តើមដឹកភ្ញៀវនៅម៉ោង៦ព្រឹក ហើយជាញឹកញាប់ លោកដឹកភ្ញៀវរហូតដល់ម៉ោង១២អធ្រាត្រ។ លោក ជា ជឿន បញ្ជាក់ដូច្នេះ៖«នៅម៉ោង ៦ព្រឹកត្រូវទៅដឹកម៉ូយរហូតដល់ម៉ោង៩ព្រឹក ពីផ្សារចាស់ ទៅផ្សារធំថ្មី និងទៅផ្សារអូរឫស្សី។ រួចហើយត្រូវស្វែងរកអ្នកជិះផ្សេងទៀតក្រៅពីម៉ូយ»។ លោក ជា ជឿន បានបដិសេធចូលជាសមាជិកនៃសមាគមធាក់ស៊ីក្លូ ដោយសារតែលោកបារម្ភពីការបាត់ចំណូល និងមិនអាចដឹកភ្ញៀវប្រចាំរបស់គាត់បន្តទៀត។
បញ្ហារបស់អ្នកធាក់ស៊ីក្លូ មិនជាខុសគ្នានោះទេ។ ប្រកបរបរនេះតាំងពីឆ្នាំ១៩៩០មក លោក ឡុង វាសនា ក៏អះអាងដែរថា ខ្លួនរកបានតែ១៥០០០រៀល ទៅ២០០០០រៀលប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយថ្ងៃ ដោយសារតែលោកគ្មានអតិថិជនប្រចាំដូចលោកជឿន។ មានវ័យ៧៣ឆ្នាំទៅហើយ បុរសរូបនេះមិនមានសាច់ញាតិឡើយ និងកំពុងតែរស់នៅ រកទទួលទានតែម្នាក់ឯង យកវត្តអារាមជាទីស្នាក់អាស្រ័យ។ លោក ឡុង វាសនា រៀបរាប់ទាំងទឹកមុខស្រងូតស្រងាត់ថា លោកមិនអាចទៅធ្វើកិច្ចការអ្វីបានក្រៅតែធាក់ស៊ីក្លូទេ ដោយសារខ្លួនចាស់ ហើយក៏គ្មានប្រាក់ទៅទិញម៉ូតូ រ៉ឺម៉កកង់បីរត់នឹងគេ។
អ្នកធាក់ស៊ីក្លូម្នាក់ទៀតនៅផ្សារអូរឫស្សី តាំងពីឆ្នាំ២០០៨មក គឺលោក ឃឹង ដារ៉ា ក៏ត្អូញដូចគ្នាដែរ នៅពេលរំលឹករឿងចំណូល។ ដោយសារតែមិនសូវមានអ្នកជិះ ហើយថ្លៃដឹកភ្ញៀវម្តងៗ ក៏ទាបទៅទៀតនោះ។ លោក ឃឹង ដារ៉ា រកបានតែប្រមាណ២ម៉ឺនរៀលប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយថ្ងៃ។ កំពុងអង្គុយនៅលើស៊ីក្លូរបស់ខ្លួន ភ្នែករំពៃមើលទៅមុខ ឆ្វេងស្ដាំរកអតិថិជន អ្នកខេត្តកំពតរូបនេះបានឲ្យដឹងទៀតថា ក្រៅពីរបរធាក់ស៊ីក្លូ រូបគាត់ក៏ឆ្លៀតទៅច្រកខោអាវជជុះចូលក្នុងបាវ នៅពេលយប់ដែរ ដើម្បីបានចំណូលបន្ថែម និងអាចយកទៅផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារនៅខេត្ត ដែលមានកូនតូច៣នាក់ក្នុងបន្ទុកនោះ។ ក្នុងមួយយប់លោក ដារ៉ា ដែលមានរាងស្គម ខ្ពស់ ស្បែកខ្មៅដោយសារកម្តៅថ្ងៃរូបនេះ អាចរកកម្រៃបាន១ម៉ឺនរៀលបន្ថែមទៀត។ លោក បញ្ជាក់ថា៖«បើគិតទៅការធាក់ស៊ីក្លូនេះ ក្នុង១ខែអាចរកប្រាក់បាន ពី៥០ម៉ឺន ទៅ៦០ម៉ឺនរៀល ផ្ញើទៅគ្រួសារដែលនៅឯខេត្ត។ ពេលខ្លះ ប្រពន្ធ កូនឈឺ ហើយសុខភាពខ្លួន ក៏មិនអំណោយផលដែរ។ ដូច្នេះពេលខ្លះ យើងត្រូវខ្ចីបុលអ្នកជិតខាង»៕
Tag:
ស៊ីក្លូ
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
