ពីនេះ ពីនោះ
ពលរដ្ឋកម្រនឹងដឹងពាក្យ «ជើងផៅ» តើពាក្យនេះមានន័យដូចម្តេច? លោក ចៅ វាសនា សាស្ត្រាចារ្យផ្នែកអក្សរសាស្រ្តខ្មែរ កំពុងពន្យល់ពាក្យ ក្នងកម្មវិធី ភាសាក្នុងផ្ទះបាយខ្មែរ
× រយៈពេលជាយូរមកហើយ ដែលពលរដ្ឋខ្មែរភាគច្រើន មិនបានដឹងច្បាស់ពាក្យថា «ជើងផៅ» នេះមានអត្ថន័យបែបណាឡើយ។ «ជើងផៅ» ជាភាសាក្នុងផ្ទះបាយ ជាពាក្យដើមដែលកម្ចីពីថៃ ហើយពលរដ្ឋខ្មែរ យកមកប្រើ ជាពាក្យ«ជើងផៅ» ប៉ុន្តែ ខ្មែរមិនសូវប្រើទេ ដោយប្រើជាពាក្យ «ចុងភៅ» ជំនួសឲ្យពាក្យ «ជើងផៅ» ទៅវិញ។ នេះបើតាមការបញ្ជាក់របស់លោក ចៅ វាសនា អ្នកស្រាវជ្រាវផ្នែកអក្សរសាស្ត្រខ្មែរ។
ក្នុងភាសាផ្ទះបាយ ពាក្យ «ជើងផៅ» ប្រែមកជាពាក្យ «ចុងភៅ»។ លោក ចៅ វាសនា បានឲ្យដឹងថា ចំពោះពាក្យ«ចុងភៅ» ជាកម្ចីពីចិន។ រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ ខ្មែរយើង បានបំភ្លេចចោលពាក្យដើម ដោយជំនួសពាក្យថ្មីវិញ។ តួយ៉ាងពាក្យ ជើងផៅ និងចុងភៅ មិនមែនជាពាក្យរបស់ខ្មែរឡើយ តែខ្មែរនៅតែប្រើពាក្យនេះជាប់ជានិច្ច ដើម្បីហៅឈ្មោះអ្នកដែលចម្អិនអាហារ ក្នុងផ្ទះបាយ។ បើយោងតាមវចនានុក្រមសម្តេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត «ចុងភៅ»ជាពាក្យកម្ចីពីចិន មានន័យថា ជាអ្នកដណ្តាំស្ល អ្នកចម្អិនភោជនាហារ។
អ្នកស្រាវជ្រាវផ្នែកអក្សរសាស្ត្រខ្មែររូបនេះបន្ថែមថា ភាសាក្នុងផ្ទះបាយខ្មែរ មានភាសាដែលកម្ចីពីប្រទេសដទៃច្រើន ក្នុងនោះមានដូចជា ក្រាន ដែលកម្ចីពីជ្វា (Keran Foyer) ខ្មែរសរសេរជា ជើងក្រាន រហូតក៏ក្លាយជាពាក្យ ចង្រា្កន, ទឹកស៊ីអ៊ីវ, ឆៃថាវ ឬឆៃប៉ូវ, ចាប់ឆាយ, គុយទាវ ជាពាក្យកម្ចីពីចិន។ល៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com