រឿងកូវីដ-១៩ចេះតែរសាត់ឆ្ងាយពីអារម្មណ៍របស់ក្លើ សុធីរ និងសំណាង បន្តិចម្តងៗហើយ។ នៅពេលនេះ មិត្តភក្តិទាំងពីរបានលើកយកប្រធានបទសង្គមផ្សេងៗមកជជែកវិញម្តង។ នៅថ្ងៃនេះ សុធីរ និងសំណាង លើកយកប្រធានបទជំនួញមកជជែកគ្នាលេង។
សំណាង៖ អា សុធីរ! ឥឡូវនេះ អញឃើញមនុស្សម្នាស្ទើរគ្រប់គ្នាចង់ក្លាយទៅជាសហគ្រិន ឬអ្នកជំនួញ ហេតុអីទៅ?
សុធីរ៖ អានេះគ្រាន់តែគេចង់ហ្នឹង ក៏ទើសក្បាលវាដែរ! ចំណង់ ឬបំណងប្រាថ្នាវាល្អហើយ!
សំណាង៖ ចុះអញមានថាអី អារឿងចង់ ឬការប៉ងក្នុងការធ្វើអ្វីមួយនោះ។ អញគ្រាន់តែចង់ដឹងថា ហេតុអ្វីបានជានៅពេលនេះ គេនាំគ្នាចង់ក្លាយជាសហគ្រិនតើ?
សុធីរ៖ អើ! ប្រហែលជាមនុស្សម្នាក់ៗមានគំនិតច្នៃប្រឌិតកាន់តែច្រើន ចំណេះដឹងកាន់តែច្រើន ទុនកាន់តែច្រើន ឱកាសកាន់តែច្រើន ដូច្នេះហើយ បានជាពួកគេចង់ធ្វើនេះ ឬធ្វើនោះហ្នឹងណា៎! គំនិតបង្កើតថ្មី គឺល្អតើ! ម្យ៉ាងទៀត ប្រហែលជាមនុស្សម្នាក់ៗមិនចង់ស៊ីឈ្នួលគេហ្នឹងណា៎។
សំណាង៖ បើមិនចង់ស៊ីឈ្នួលគេ ហើយទៅបង្កើតខ្លួនឯង វាល្អឬទេ?
សុធី៖ អ្ហែងសួរអញអ៊ីចឹង អញពិបាកឆ្លើយណាស់ណា៎!
សំណាង៖ ឆ្លើយតាមគំនិតអ្ហែងមក ខុសត្រូវ អញមិនថាអី ថាវ៉ាន់ទេ!
សុធី៖ ថាល្អក៏បាន ថាអាក្រក់ក៏បាន។ ល្អ នៅត្រង់ថា វាគឺជាការសាកល្បងអ្វីដែលថ្មីនៅក្នុងជីវិត។ បើបរាជ័យ គេក៏បានបទពិសោធន៍បរាជ័យក្នុងជីវិតមកវិញដែរ ហើយបើជោគជ័យ គេក៏បានលុយដាក់ក្នុងហោប៉ៅទៅ។
សំណាង៖ ចុះចំណុចអាក្រក់នោះ វាស្អីទៅវិញ?
សុធីរ៖ ចំណុចអាក្រក់ គឺថា តួលេខមួយចំនួននៅលើពិភពលោកបានបង្ហាញថា ជំនួញតែ១០ភាគរយប៉ុណ្ណោះដែលដំណើរល្អ ក្រោយពីការបង្កើត រីឯ៩០ភាគរយទៀត ដួលបះជើង។ ម្យ៉ាងទៀត អ្វីដែលអ្នកជំនួញ ឬសហគ្រិនត្រូវចង់ចាំ គឺថា ការបង្កើតជំនួញ គឺស្រួលទេ ពោល គឺឲ្យតែមានទុនភ្លាម គេអាចបង្កើតបានភ្លាម។ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលលំបាក គឺធ្វើឲ្យជំនួញនោះដំណើរការ, ចំណេញលុយ និងឲ្យមាននិរន្តរភាពក្នុងរយៈពេលយូរ។
សំណាង៖ អ៊ីចឹងតើគេត្រូវធ្វើដូចម្តេចដើម្បីឲ្យចំណេញលុយ និងមាននិរន្តរភាព?
សុធីរ៖ ត្រង់ចំណុចនេះ អ្នកជំនួញ ឬសហគ្រិនត្រូវសួរខ្លួនឯងថា តើពួកគេមានការតាំងចិត្តក្នុងជំនួញក្នុងកម្រិតណា? ចូរចងចាំថា ធ្វើជាថៅកែ ពួកគេត្រូវធ្វើការពីជាង១០ម៉ោងទៅ២០ម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃ បើធ្វើជាបុគ្គលិកធ្វើការតែ៨ម៉ោង ឬតិចជាងនេះ។ ថៅកែ ត្រូវគិតទាំងការគ្រប់គ្រង និងការរកលុយឲ្យចំណេញដើម្បីបើកប្រាក់ខែឲ្យបុគ្គលិក។ ដូច្នេះ, សម្រាប់សហគ្រិនថ្មី, នៅលើវិថីជំនួញនេះ វាគឺជាវិញ្ញាសាដ៏លំបាកបំផុត!