កញ្ញា​ សុង សុធាវី៖ ក្នុងយុគសម័យថ្មីនេះ តើឯកឧត្តមមើលឃើញថា វិស័យសារព័ត៌មានដើរដល់ចំណុចណាហើយ សម្រាប់ប្រទេសកម្ពុជាយើង?

រដ្ឋមន្រ្តីព័ត៌មាន៖ យើងអាចនិយាយបានថា យើងដើរដល់ចំណុចមួយមិនចាញ់ប្រទេសគេប៉ុន្មានទេ។ ដូចកាលពីពេលមុនបរទេសគេមកស្រុកខ្មែរ គេយកហ្វីលីពីន យកថៃ ឬ ឥណ្ឌូណេស៊ីជាជំនួយការ តែបច្ចុប្បន្នគេយកខ្មែរយើងតែម្តង បានន័យថាកំរិតរបស់យើងគឺគ្រាន់បើ ហើយការសរសេរព័ត៌មាន និងផ្សាយចេញទៅក្រៅប្រទេសមានកាសែតជាច្រើន ឬ សាកលលោកទទួលយក។ ដូច្នេះមានន័យថាកំរិតសរសេររបស់យើងមានកំរិតខ្ពស់ បច្ចេកទេសក្នុងការថត  ការផ្សាយ ដែលអាចនិយាយបានថាបើធៀបនឹងឆ្នាំ ១៩៩០ យើងខុសគ្នា ១០០%។

កញ្ញា​ សុង សុធាវី៖ បើវិស័យនេះដើលឿនអ៊ីចឹង តើវាជះផលវិជ្ជមាន និង អវិជ្ជមានដូចម្តេចលោក?
 

រដ្ឋមន្រ្តីព័ត៌មាន៖ ការងារសារព័ត៌មានគឺជាវិស័យសេរី មិនមែនទាល់តែចប់បរិញ្ញាបត្រ ឬ រៀនចប់អនុបណ្ឌិតទើបអាចធ្វើបានទេ។ អ្នកណាក៏ធ្វើអ្នកសារព័ត៌មានបានដែរ។ មានន័យថា ទាំងអ្នកចេះ អ្នកមិនសូវចេះ អ្នកឆ្លៀតឱកាស នៅជាមួយគ្នា។ ដូច្នេះទាំងអ្នកល្អ និងអាក្រក់នៅលាយឡំគ្នា តែពីមួយជំហានទៅមួយជំហាន អ្នកសារព័ត៌មានល្អ មានវិជ្ជាជីវៈមានការទទួលស្គាល់ច្រើន។ ឯអ្នកអ្នកកាសែតគ្មានវិជ្ជាជីវៈត្រូវគេរិះគន់ និងបាត់ខ្លួនបណ្តើៗហើយ។

 

កញ្ញា​ សុង សុធាវី៖ ដោយសារតែជាវិជ្ជាជីវៈសេរី ទើបមានជនមួយចំនួនដែលមិនមានវិជ្ជាជីវៈក្នុងវិស័យនេះ ធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ក្នុងវិស័យសារព័ត៌មានទាំងមូល តើឯកឧត្តមមានការចូលរួមមតិយ៉ាងណាវិញ?
 

រដ្ឋមន្រ្តីព័ត៌មាន៖ ខ្មែរយើងមានពាក្យថា ត្រីមួយត្រកស្អុយមួយស្អុយទាំងអស់ ឬ ពាក្យសេដ្ឋកិច្ចថា លុយអាក្រក់ដេញលុយល្អ។ ដូចគ្នាដែរអ្នកកាសែតមិនល្អនេះ ធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់អ្នកកាសែតទូទៅ ប៉ុន្តែពេលនេះខ្ញុំឃើញថាចំណេះដឹងពលរដ្ឋមានការចេះដឹងច្រើន ហើយគាត់រិះគន់ដែរ តែគាត់រិះគន់តែអ្នកកាសែត ដែលរញ៉េរញ៉ៃ អ្នកកាសែតសុំលុយ និងប្រើសំដីមិនសមរម្យ អសីលធម៌ ។ល។ ឧ.ហរណ៍ អ្នកសម្ភាសសាច់ញាតិអ្នកស្លាប់ អ្នកកាសែតប្រើពាក្យប្រមាថព្រះសង្ឈ វាយប្រហារមន្ទីពេទ្យរដ្ឋ ឬ ឯកជនជាដើម ដោយឃើញបញ្ហាភ្លាមសរសេរភា្លម តែមិនបានសិក្សាលំអិតពីហេតុផលនោះឡើយ ដែលទាំងអស់នេះមានការរិះគន់យ៉ាងច្រើន។ ខ្ញុំជឿជាក់ថា ក្រៅពីនេះក៏មានអ្នកខ្លះសរសេរបានល្អហើយត្រូវបានគេសរសើរ និងគាំទ្រ ពេលទៅណាមកណាច្រើនមានការរាប់អានពីមហាជន។ និយាយរួម ល្អ និងអាក្រក់តែងនៅជាមួយគ្នា ហើយអ្នកដែលល្អចេះតែឡើងទៅ ឯអ្នកមិនល្អចេះតែបាត់ទៅបណ្តើរៗហើយ នេះទី១។ ឯទី២ អ្នកកាសែតខ្លះមិនអាក្រក់ប៉ុន្មានទេ តែទីផ្សារទាមទារ ឱ្យគាត់បង្កើតវីដេអូប្លែកៗ ដែលមិនចំជាអ្នកសារព័ត៌មានទេ តែជាគេហទំព័រកម្សាន្ត ដើម្បីទាញចំនូលពីអ្នកទស្សនា ដោយវាគ្រាន់តែជារឿងបុគ្គលណាម្នាក់។ ពាក្យថាកាសែតគឺគេសរសេរបានច្រើនណាស់ ហើយមិនមែននិយាយតែពីបញ្ហាប៉ុណ្ណឹងទេ។

 

កញ្ញា​ សុង សុធាវី៖ ត្រង់ចំណុចនេះមានការលើកឡើងថា មកពីក្រសួងព័ត៌មានងាយផ្តល់អាជ្ញារប័ណ្ណដល់ពួកគេពេក ដោយមិនបានតាមដានពីលទ្ធផលការងារអ្នកទាំងនោះ តើឯកឧត្តមបកស្រាយបែបណាវិញ?
 

រដ្ឋមន្រ្តីព័ត៌មាន៖ អ្នកនិយាយហ្នឹងមិនបានមើលច្បាប់ទេ! រដ្ឋធម្មនុញ្ញនៃកម្ពុជាបានចែងថា ប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជាមានសិទ្ធធ្វើជាអ្នកកាសែត។ ដូច្នេះជាគោលការណ៍គាត់អាចបើកកាសែតបាន ដោយក្រសួងព័ត៌មានផ្តល់សិទ្ធឱ្យគាត់អាចបោះពុម្ពបាន ទៅយកព័ត៌មាននៅទីនេះទី​នោះ លើកលែងតែគាត់មានទោសព្រហ្មទណ្ឌ និងទោសពីតុលាការ ទើបយើងមិនអាចអនុញ្ញាតិឱ្យ នេះទី១។ ទី២ ច្បាប់ចេញហើយគឺយើងមិនអាចត្រួតពិនិត្យជាមុនក្នុងការផ្សាយទេ ការត្រួតពិនិត្យជាមុនជាការខុសច្បាប់។ ដូច្នេះបើគាត់ផ្សាយទៅមានបញ្ហារហូតដល់ក្លាយជាទោសព្រហ្មទណ្ឌ នោះខាងព្រហ្មទណ្ឌជាអ្នកចាត់វិធានការ តែបើជាកំហុសឆ្គងបន្តិចបន្តួចនោះក្រសួងនឹងធ្វើការអប់រំ។ ប៉ុន្តែសំខាន់មហាជនជាអ្នកឱ្យតម្លៃទៅវិញទេ បើមហាជនគិតថា កាសែត ឬ គេហទំព័រណាមិនល្អ សូមកុំមើល ព្រោះផេកខ្លះរស់នឹងអ្នកមើល អ្នកមើលកាន់តែច្រើន គាត់បានចំណូលកាន់តែច្រើន។ យើងក្រសួងព័ត៌មានមិនមែនជាមន្រ្តីយុត្តិធម៌ទេ ដែលសម្តេចនាយករដ្ឋមន្រ្តីធ្លាប់លើកឡើងថា បើកាសែតនោះប្រើពាក្យជេប្រមាថខ្លាំង នោះក្រសួងអាចបិទបាន។ ករណីប៉ះពាល់ដល់សាសនា ឬ ជាតិសាសន៍ យើងអាចបិទបាន។ តែបើករណីគាត់ឈ្លោះគ្នាប៉ះពាល់ជាមួយអាជ្ញារធរ នោះជាតួនាទីរបស់អាជ្ញាធរជាអ្នកប្រតិកម្មថាកាសែតនោះខុស ហើយធ្វើការណែនាំ បញ្ជាឱ្យកាសែតនោះធ្វើការកែតម្រូវ បើគាត់មិនកែតម្រូវអាជ្ញារធរអាចប្តឹងអ្នកកាសែតនោះបាន មិនមែនក្រសួងព័ត៌មានអ្នកតាមដានកាងារទាំងអស់នោះទេ៕

​