ជាតិ
ពីនេះ ពីនោះ
តើពេលណាដែលគេសរសេរ«បរិបូរ, បរិបូណ៌ និង បរិបូរណ៍»នៅក្នុងសំណេរភាសាខ្មែរ?
× ភ្នំពេញ៖ ពាក្យថា «បរិបូរ, បរិបូណ៌ និង បរិបូរណ៍»គឺជាពាក្យដែលសាធារណជន លោកនៅមានភាពមិនច្បាស់លាស់នៅក្នុងការសរសេរនៅឡើយ។ មូលហេតុ គឺមិនសូវបានយល់ដឹងក្នុងការសរសេរពាក្យពេចន៍ ឲ្យបានត្រឹមតាមក្បួនខ្នាតវេយ្យាករណ៍ នៃកិរិយាសព្ទ គុណសព្ទ នាមសព្ទ បាលី និងសំស្ក្រឹតនៅក្នុងភាសាខ្មែរ។ ពាក្យថា«បរិបូរ, បរិបូណ៌ និង បរិបូរណ៍»មានលក្ខខណ្ឌសរសេរដូចខាងក្រោម៖
នៅក្នុងសំណេរអត្ថបទ សាធារណជនត្រូវចំណាំក្នុងក្បួនវេយ្យាករណ៍ខ្មែរថា បើខ្លួនចង់ប្រើពាក្យនេះ ជាកិរិយាសព្ទ និង គុណសព្ទគឺត្រូវសរសេរថា «បរិបូរ និង បរិបូណ៌» ដែលមានន័យថា ដែលគ្រប់គ្រាន់ ដែលពេញគ្រប់គ្រាន់ សម្បូរ ដែលឆ្អែតហើយ ជាដើម។ ប៉ុន្តែ ប្រើជានាមសព្ទ គឺចាំបាច់ត្រូវសរសេរ«បរិបូរណ៍» ដែលមានន័យថា ការគ្រប់គ្រាន់ ការពេញលេញ សម្បូរណ៍ ជាដើម។
ករណីពិសេស៖ ប្រសិនបើសាធារណជន ចង់សរសេរពាក្យនេះ ដោយផ្សំជាមួយពាក្យថា «ការ, ក្ដី, សេចក្ដី និងដំណើរ» គឺមិនត្រូវសរសរថា «ការបរិបូរណ៍, ក្ដីបរិបូរណ៍, សេចក្ដីបរិបូរណ៍ និងដំណើរបរិបូរណ៍» ឡើយ ព្រោះការសរសេរបែបនេះ មិនត្រឹមត្រូវតាមក្បួនវេយ្យាករណ៍ខ្មែរ នោះទេ។ មូលហេតុគឺដោយសារពាក្យថា «ការ, ក្ដី, សេចក្ដី និងដំណើរ»ជានាមសព្ទ មិនអាចយកមកផ្សំជាមួយពាក្យថា «បរិបូរណ៍»បានទេ ព្រោះជានាមសព្ទដូចគ្នា។
ដោយឡែក ចំពោះពាក្យថា«ការ, ក្ដី, សេចក្ដី និងដំណើរ»នេះ ត្រូវផ្សំជាមួយពាក្យថា «បរិបូរ និង បរិបូណ៌»ទើបត្រឹមត្រូវ។
ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមខ្មែររបស់សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com