ជាតិ
សុខភាព
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
បុរស ដែលឈានដល់ពេញវ័យ នឹងផលិតមេជីវិតឈ្មោលរាប់លានកោសិកា ជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ មេជីវិតឈ្មោលនីមួយៗ គឺតូច ដែលមានប្រវែង ០,០៥ មីលីម៉ែត្រ។ មេជីវិតឈ្មោល វិវត្តនៅក្នុងពងស្វាស ក្នុងប្រព័ន្ធនៃបំពង់តូចមួយ ដែលត្រូវបានគេហៅថា Seminiferous Tubules។ នៅពេលកើត បំពង់នេះ មានកោសិកាសាមញ្ញ ប៉ុន្តែ អំឡុងពេលពេញវ័យ អ័រម៉ូនតេស្តូស្តេរ៉ូន និងអ័រម៉ូនដទៃទៀត បណ្តាលអោយកោសិកានេះ បម្លែងទៅជាកោសិកាមេជីវិតឈ្មោល។ កោសិកាបានចែកខ្លួន និងប្រែប្រួល រហូតដល់ពួកគេមានក្បាល និងកន្ទុយខ្លី។ ក្បាលមានហ្សែន។ មេជីវិតឈ្មោល ប្រើកន្ទុយរបស់វា ដើម្បីជម្រុញខ្លួនវា ទៅក្នុងបំពង់អេពីឌីឌីម ដែលពួកវាបំពេញ នូវការលូតលាស់របស់វា។ វាត្រូវចំណាយពេលប្រហែល ៤ ទៅ ៦ សប្តាហ៍ ដើម្បីធ្វើដំណើរក្នុងបំពង់នេះ។
បន្ទាប់មក មេជីវិតឈ្មោលធ្វើចលនាទៅកាន់ បំពង់នៃមេជីវិតឈ្មោល។ Seminal Vesicle និងក្រពេញប្រូស្តាត ផលិតជាតិទឹកស ដែលត្រូវបានគេហៅថា ទឹកសេមីណាល់ ដែលលាយជាមួយនឹងមេជីវិតឈ្មោល ដើម្បីបង្កើតបានជាទឹកកាម។ លិង្គ ក្លាយជារឹង នៅពេលដែលបុរសមានអារម្មណ៍ផ្លូវភេទ។ ជាលិកានៅនឹងលិង្គ បំពេញទៅដោយឈាម និងវាក្លាយជារឹង។ ភាពរឹងនៃលិង្គនេះ ធ្វើអោយងាយស្រួល ក្នុងការស៊កបញ្ចូលចូលទៅក្នុងទ្វារមាសរបស់ស្ត្រី អំឡុងពេលរួមមានការរួមភេទ។ នៅពេលដែលលិង្គរឹងត្រូវបានភ្ញោច សាច់ដុំជុំវិញប្រដាប់ភេទកន្ត្រាក់ និងបង្ខំអោយទឹកកាម ចេញតាមរយៈបំពង់បង្ហូរនោម។ គ្រប់ពេលដែលបុរសបញ្ចេញទឹកកាម វាអាចមានប្រហែលជា ៥០០ លានមេជីវិតឈ្មោល។
នៅពេលដែលបុរសបញ្ចេញទឹកកាម អំឡុងពេលរួមភេទ ទឹកកាម ត្រូវបានចូលទៅក្នុងទ្វារមាសរបស់ស្ត្រី។ ពីទ្វារមាស មេជីវិតឈ្មោល ត្រូវធ្វើដំណើរឡើងទៅលើឆ្លងកាត់មាត់ស្បូន និងធ្វើដំណើរតាមស្បូន ដោយការជួយពីការកន្ត្រាក់របស់ស្បូនផ្ទាល់។ ប្រសិនបើពងស៊ុតទុំ គឺស្ថិតនៅក្នុងបំពង់ដៃស្បូនរបស់ស្ត្រីនោះ មេជីវិតឈ្មោលតែមួយប៉ុណ្ណោះ អាចចូលទៅក្នុងពងស៊ុតនោះ ហើយការបង្កកំណើតក៏កើតមានឡើង។
ពងស៊ុត ដែលត្រូវបានបង្កកំណើត ត្រូវបានគេហៅថា ស៊ីហ្គូត និងមាន ៤៦ ក្រូម៉ូសូម ដែលពាក់កណ្តាលជារបស់ពងស៊ុត និងពាក់កណ្តាលទៀត ជារបស់មេជីវិតឈ្មោល។ ហ្សែនដែលបានពីបុរស និងស្ត្រី បានលាយបញ្ចូលគ្នា ដូចនេះ បុគ្គលថ្មីអាចត្រូវបានបង្កើតឡើង។ ស៊ីហ្គូត បែងចែកម្តងហើយម្តងទៀត នៅពេលដែលវាលូតលាស់នៅក្នុងស្បូនរបស់ស្ត្រី ភាពទុំនៃការមានផ្ទៃពោះ ក្លាយទៅជាអំប្រ៊ីយ៉ុង ទារក និងចុងក្រោយ ក្លាយជា ទារក ដែលទើបនឹងកើត៕ - chhay
ផ្តល់សិទ្ធិដោយ៖ www.health.com.kh
បន្ទាប់មក មេជីវិតឈ្មោលធ្វើចលនាទៅកាន់ បំពង់នៃមេជីវិតឈ្មោល។ Seminal Vesicle និងក្រពេញប្រូស្តាត ផលិតជាតិទឹកស ដែលត្រូវបានគេហៅថា ទឹកសេមីណាល់ ដែលលាយជាមួយនឹងមេជីវិតឈ្មោល ដើម្បីបង្កើតបានជាទឹកកាម។ លិង្គ ក្លាយជារឹង នៅពេលដែលបុរសមានអារម្មណ៍ផ្លូវភេទ។ ជាលិកានៅនឹងលិង្គ បំពេញទៅដោយឈាម និងវាក្លាយជារឹង។ ភាពរឹងនៃលិង្គនេះ ធ្វើអោយងាយស្រួល ក្នុងការស៊កបញ្ចូលចូលទៅក្នុងទ្វារមាសរបស់ស្ត្រី អំឡុងពេលរួមមានការរួមភេទ។ នៅពេលដែលលិង្គរឹងត្រូវបានភ្ញោច សាច់ដុំជុំវិញប្រដាប់ភេទកន្ត្រាក់ និងបង្ខំអោយទឹកកាម ចេញតាមរយៈបំពង់បង្ហូរនោម។ គ្រប់ពេលដែលបុរសបញ្ចេញទឹកកាម វាអាចមានប្រហែលជា ៥០០ លានមេជីវិតឈ្មោល។
នៅពេលដែលបុរសបញ្ចេញទឹកកាម អំឡុងពេលរួមភេទ ទឹកកាម ត្រូវបានចូលទៅក្នុងទ្វារមាសរបស់ស្ត្រី។ ពីទ្វារមាស មេជីវិតឈ្មោល ត្រូវធ្វើដំណើរឡើងទៅលើឆ្លងកាត់មាត់ស្បូន និងធ្វើដំណើរតាមស្បូន ដោយការជួយពីការកន្ត្រាក់របស់ស្បូនផ្ទាល់។ ប្រសិនបើពងស៊ុតទុំ គឺស្ថិតនៅក្នុងបំពង់ដៃស្បូនរបស់ស្ត្រីនោះ មេជីវិតឈ្មោលតែមួយប៉ុណ្ណោះ អាចចូលទៅក្នុងពងស៊ុតនោះ ហើយការបង្កកំណើតក៏កើតមានឡើង។
ពងស៊ុត ដែលត្រូវបានបង្កកំណើត ត្រូវបានគេហៅថា ស៊ីហ្គូត និងមាន ៤៦ ក្រូម៉ូសូម ដែលពាក់កណ្តាលជារបស់ពងស៊ុត និងពាក់កណ្តាលទៀត ជារបស់មេជីវិតឈ្មោល។ ហ្សែនដែលបានពីបុរស និងស្ត្រី បានលាយបញ្ចូលគ្នា ដូចនេះ បុគ្គលថ្មីអាចត្រូវបានបង្កើតឡើង។ ស៊ីហ្គូត បែងចែកម្តងហើយម្តងទៀត នៅពេលដែលវាលូតលាស់នៅក្នុងស្បូនរបស់ស្ត្រី ភាពទុំនៃការមានផ្ទៃពោះ ក្លាយទៅជាអំប្រ៊ីយ៉ុង ទារក និងចុងក្រោយ ក្លាយជា ទារក ដែលទើបនឹងកើត៕ - chhay
ផ្តល់សិទ្ធិដោយ៖ www.health.com.kh
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
