ពីនេះ ពីនោះ
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
ភ្នំពេញ៖ តាំងពីសម័យបុរាណមក ចរន្តគំនិតរវាងអ្នកពិសោធនិយម និងអ្នកគិតបែបវិចារណញ្ញាណនិយមនៅក្នុងទស្សនវិជ្ជា បានបង្ហាញជំហរផ្សេងៗគ្នានៅក្នុងអំណះអំណាងលើប្រភពនៃពុទ្ធិរបស់មនុស្ស។ ចរន្តគំនិតទាំងពីរនេះគឺនៅតែមិនទាន់មានអ្នកណាម្នាក់ហ៊ានអះអាងថា ចរន្តមួយណាខុសហើយមួយណាត្រូវនោះទេ។
អ្នកពិសោធនិយមយល់ថា ពុទ្ធិរបស់មនុស្សគឺកើតចេញពីការទទួលបានមក ពីបទពិសោធន៍របស់អង្គឥន្ទ្រិយ៍ទាំងប្រាំ ការពិសោធជាក់ស្ដែងនៅក្នុងទីពិសោធន៍ដើម្បីស្វែងរកការពិតនោះទើបជាពុទ្ធិពិត។ ចំណែកអ្នកវិចារណាញ្ញាណនិយមបានបង្ហាញទឡ្ហីករណ៍ថា ពុទ្ធិមួយដែលជាពុទ្ធិពិតគឺកើតចេញពីគុណភាពនៃគំនិត ក្នុងការគិតវិភាគ វែកញ៉ែកដើម្បីទៅរកសច្ចភាពនៃពុទ្ធិជាក់ស្ដែងមួយ។
ប៉ុន្តែសម្រាប់ពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ការសិក្សាមិនអាចផ្អែកតែលើយុទ្ធសាស្ត្រតែមួយ ឬ ក្បួនតែមួយអាចបានសច្ចភាពទាំងស្រុង ឬទទួលបានភាពត្រឹមត្រូវទាំងស្រុង ឬទទួលបានពុទ្ធិដែលល្អឥតខ្ចោះនោះទេ ។ ជាពិសេសទៅទៀតនោះ គឺសម្រាប់អ្នកប្រកាន់យកពុទ្ធិពិសោធនិយម ដែលលើកឡើងអ្វីដែលខ្លួនពិសោធន៍ឃើញថាជាពុទ្ធិដែលត្រឹមត្រូវ និងអ្នកប្រកាន់យកពុទ្ធវិចារណញ្ញាណនិយមថាជាពុទ្ធដែលត្រឹមត្រូវគឺចាំបាច់ប្រើប្រាស់គំនិត។
ទាំងនេះហើយដែលជាចំនុចខ្វះខាត់របស់អ្នកសិក្សាក្នុងការស្វែងរកពុទ្ធិ។ បើយើងមើលទៅគុណតម្លៃនៃលទ្ធិទាំងពីនេះឃើញថា យើងមិនអាចកាត់ផ្ដាច់លទ្ធិទាំងពីរនេះចេញពីគ្នាបានទេ។ ព្រោះថាការស្វែងពុទ្ធិមួយជាពុទ្ធិពិតបានចាំបាច់ត្រូវតែសិក្សាទៅលើបទពិសោធន៍ដែលយើងបានជួបប្រទះ ហើយយកមកវិភាគពិចារណានោះទើបយើងអាចទទួលបានពុទ្ធិពិត។ ព្រោះថាពេលខ្លះយើងត្រូវការមានបទពិសោធន៍ ទើបអាច់រកសច្ចភាពនៃពុទ្ធិបាន ហើយយើងត្រូវតែប្រើប្រាស់នូវវិចារណញ្ញាណដើម្បីរិះគិតពិចារណារកសច្ចភាពនៃពុទ្ធិ។
សរុបសេចក្ដីមកដើម្បីបានពុទ្ធិមួយដែលជាពុទ្ធិត្រឹមត្រូវ ជាក់ច្បាស់គឺចាំបាច់ត្រូវតែមានចូលរួមជាមួយគ្នារវាងការពិសោធ រួមជាមួយវិចារណញ្ញាណ។
អ្នកពិសោធនិយមយល់ថា ពុទ្ធិរបស់មនុស្សគឺកើតចេញពីការទទួលបានមក ពីបទពិសោធន៍របស់អង្គឥន្ទ្រិយ៍ទាំងប្រាំ ការពិសោធជាក់ស្ដែងនៅក្នុងទីពិសោធន៍ដើម្បីស្វែងរកការពិតនោះទើបជាពុទ្ធិពិត។ ចំណែកអ្នកវិចារណាញ្ញាណនិយមបានបង្ហាញទឡ្ហីករណ៍ថា ពុទ្ធិមួយដែលជាពុទ្ធិពិតគឺកើតចេញពីគុណភាពនៃគំនិត ក្នុងការគិតវិភាគ វែកញ៉ែកដើម្បីទៅរកសច្ចភាពនៃពុទ្ធិជាក់ស្ដែងមួយ។
ប៉ុន្តែសម្រាប់ពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ការសិក្សាមិនអាចផ្អែកតែលើយុទ្ធសាស្ត្រតែមួយ ឬ ក្បួនតែមួយអាចបានសច្ចភាពទាំងស្រុង ឬទទួលបានភាពត្រឹមត្រូវទាំងស្រុង ឬទទួលបានពុទ្ធិដែលល្អឥតខ្ចោះនោះទេ ។ ជាពិសេសទៅទៀតនោះ គឺសម្រាប់អ្នកប្រកាន់យកពុទ្ធិពិសោធនិយម ដែលលើកឡើងអ្វីដែលខ្លួនពិសោធន៍ឃើញថាជាពុទ្ធិដែលត្រឹមត្រូវ និងអ្នកប្រកាន់យកពុទ្ធវិចារណញ្ញាណនិយមថាជាពុទ្ធដែលត្រឹមត្រូវគឺចាំបាច់ប្រើប្រាស់គំនិត។
ទាំងនេះហើយដែលជាចំនុចខ្វះខាត់របស់អ្នកសិក្សាក្នុងការស្វែងរកពុទ្ធិ។ បើយើងមើលទៅគុណតម្លៃនៃលទ្ធិទាំងពីនេះឃើញថា យើងមិនអាចកាត់ផ្ដាច់លទ្ធិទាំងពីរនេះចេញពីគ្នាបានទេ។ ព្រោះថាការស្វែងពុទ្ធិមួយជាពុទ្ធិពិតបានចាំបាច់ត្រូវតែសិក្សាទៅលើបទពិសោធន៍ដែលយើងបានជួបប្រទះ ហើយយកមកវិភាគពិចារណានោះទើបយើងអាចទទួលបានពុទ្ធិពិត។ ព្រោះថាពេលខ្លះយើងត្រូវការមានបទពិសោធន៍ ទើបអាច់រកសច្ចភាពនៃពុទ្ធិបាន ហើយយើងត្រូវតែប្រើប្រាស់នូវវិចារណញ្ញាណដើម្បីរិះគិតពិចារណារកសច្ចភាពនៃពុទ្ធិ។
សរុបសេចក្ដីមកដើម្បីបានពុទ្ធិមួយដែលជាពុទ្ធិត្រឹមត្រូវ ជាក់ច្បាស់គឺចាំបាច់ត្រូវតែមានចូលរួមជាមួយគ្នារវាងការពិសោធ រួមជាមួយវិចារណញ្ញាណ។
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
«ស្មើរនេះ», «ថ្មើរនេះ» និង«ថ្មារនេះ» មួយណាត្រូវ?
ភ្នំពេញ 4 ថ្ងៃ
