ពីនេះ ពីនោះ
តើពាក្យ«ចេតិយ» មានន័យដូចអ្វីដែលពលរដ្ឋខ្មែរធ្វើសម្រាប់ដាក់ធាតុខ្មោចឬយ៉ាងណា?
× ពាក្យថា«ចេតិយ» អ្នកណាអ្នកក៏ដឹង ក៏ស្គាល់ដែរក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះថាជាកន្លែងសម្រាប់តម្កល់អដ្ឋិធាតុ(ឆ្អឹងខ្មោច) របស់សាច់ញាតិ ឬឪពុកម្ដាយ អ្នកមានគុណ ជីដូនជីតាដែលបានចែកឋានទៅ។ ហើយក៏នាំគ្នាកសាងឡើងតាមលទ្ធិភាព និងទំហំតូចធំជាដើម។ ប៉ុន្តែការដែលសំខាន់ គឺការកសាងចេតិយសម្រាប់ដាក់អដ្ឋិធាតុ វាអាចមានភាពខុសឆ្គងទៅនឹងនិយមន័យពិតរបស់ចេតិយ ក្នុងសម័យព្រះ។
នៅក្នុងវចនានុក្រម សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត បានកំណត់និយមន័យយ៉ាងច្បាស់អំពីពាក្យថា «ចេតិយ»នេះ។ ពាក្យថា «ចេតិយ» មានថ្នាក់ពាក្យជា(ន.) ជា(បា.) និងជា(សំ.)ផង ហើយពាក្យនេះមានន័យថា ជាទីដែលគេគោរពបូជា គឺទីណាមួយ ទោះមានដើមឈើធំជាប្រធានជាទីសម្គាល់ក្ដី, មានថ្មធំៗ ជាទីចំណាំក្ដី។ល។ ចេតិយ នេះគឺជាកន្លែងដែលអ្នកផងគេសន្មត គេជឿថាជាទីស័ក្កិសិទ្ធិ គេតែងធ្វើសក្ការបូជាគោរព ក៏ហៅ ចេតិយ ទាំងអស់។ ប្រទេសយើងសព្វថ្ងៃនេះ កន្លែង មួយដែលហៅ «ចេតិយ» បានលុះត្រាជាកន្លែងសម្រាប់តម្កល់សារីរិកធាតុនៃព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធជាដើម។
ជារួម ពាក្យថា«ចេតិយ» ឬសំណង«ចេតិយ» គឺមិនមែនជាកន្លែងសម្រាប់តម្កល់អដ្ឋិធាតុជនសាមញ្ញនោះទេ ប៉ុន្តែគឺជាទីតម្កល់ព្រះសារីរិកធាតុរបស់ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ។ ហេតុនេះ ចំពោះការយល់ឃើញមួយចំនួនក្នុងពេលបច្ចុប្បន្នអាចមានការខុសឆ្គង។
[ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមខ្មែរ សម្តេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត (Version 2.0)]
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com