រឿងនិទានគួរពិចារណា៖ ក្អែក និងទទា (ភាគ៦)

ពីនេះ ពីនោះ

រឿងនិទានគួរពិចារណា៖ ក្អែក និងទទា (ភាគ៦)

15, May 2016 , 4:30 pm

រូបភាព

ដោយ:

ក្អែកនិងទទា អាស្រ័យនៅលើដើមឈើជាសុខសប្បាយ។ ថ្ងៃមួយបក្សីទាំងឡាយបបួលគ្នាហិចហើរទៅកាន់ត្រើយសមុទ្រ ដើម្បីទៅគោរពគ្រុឌជាស្តេចបក្សីដ៏មានបុណ្យ។ កាលនោះ ទទា ធ្វើដំណើរជាមួយក្អែកដល់ពាក់កណ្តាលផ្លូវ ទៅជួបនឹងគោបាម្នាក់ទូលភាជន៍ទឹកដោះលើក្បាល ក្អែកហើរទៅលបឆក់ទឹកដោះនោះស៊ីរឿយៗ។

គោបាក្នាញ់ណាស់ ដាក់ភាជន៍ទឹកដោះទុកនៅដី ក្រឡេកមើលទៅលើអាកាសឃើញក្អែក និងទទា ក៏រត់ដេញតាម។ ក្អែកកាលដឹងខ្លួនថា គោបាឃើញខ្លួន ក៏ហើរបាត់ទៅភ្លាម។ ឯទទា ជាសត្វល្ងង់ខ្លៅ ដឹងខ្លួនថា មិនមានកំហុស មិនហើរទៅណាឆ្ងាយ ត្រូវគោបាចាប់សម្លាប់ចោលបង់សៀតទៅហោង។ ព្រោះហេតុនោះបានជាខ្ញុំ(សេក) ពោលថា «មិនគប្បីដើរទៅជាមួយ» ដូច្នេះជាដើម(លេខ២២)។

កាលនោះ ខ្ញុំបាទ(ទីឃ៌មុខ) និយាយតបទៅកាន់សេកថា៖«នែបងសេក! បងសេកម្តេចក៏និយាយយ៉ាងនេះ? រូបបងនិងរូបខ្ញុំពីរនាក់នេះ ទុកដូចជារូបម្ចាស់ផែនដីដ៏មានបុណ្យមួយព្រះអង្គ។ បងមិនគួរនិយាយបង្កាច់ដូច្នេះទេ» សេកឆ្លើយតបមកវិញថា៖ ពិតដូចបងកុកនិយាយហើយ តែថា៖

២៣- ពាក្យដែលទុជ៌នពោល សូម្បីនិយាយញញឹមស្រស់ពីរោះផ្អែមដូចជាផ្ការី ជួនកាល ក៏អាចនឹងញ៉ាំភ័យឲ្យកើតឡើងបាន។

សំដីបងកុកនិយាយចេញមកនេះ នាំឲ្យឃើញច្បាស់ហើយ ថាជាទុជ៌នស្រេចទៅហើយ ឯសំដីដែលជាហេតុដើម នុះ គឺសំដីដែលនិយាយនាំឲ្យព្រះរាជាទាំងពីរ ព្រះអង្គធ្វើសឹកសង្គ្រាមនឹងគ្នានេះឯង បងសេកមើល!

២៤- ទោសដែលបុគ្គលធ្វើឲ្យឃើញប្រត្យក្ស ហើយមនុស្សល្ងង់នៅតែពេញចិត្តស្ងប់ស្ងៀម ដោយគ្រាន់តែគេនិយាយពាក្យពិរោះផ្អែមប៉ុណ្ណោះ ដូចរឿងជាងរថទូលភរិយាលើក្បាលព្រមទាំងសាហាយភរិយាផង។

ក្ងោកចិត្រពណ៌សួរថា៖«ចុះរឿងនោះដូចម្តេច?»។ សេកនិយាយរៀបរាប់រឿងនោះ ដូចសេចក្តីតទៅនេះថា៖

(សូមតាមដានភាគបន្ត)

ប្រភព៖ «ស្រីហិតោបទេស» បកប្រែពីភាសាស្ក្រឹត ដោយភក្ខុ ប៉ាង ខាត់