បទយកការណ៍ / បទសម្ភាសន៍
ជាតិ
បទយកការណ៍៖ យុវជនមួយចំនួនចង់បង្កើតអាជីវកម្មដោយខ្លួនឯងជាជាងធ្វើការឲ្យគេ
×![]()
សម័យបច្ចុប្បន្ននេះ យុវវ័យភាគច្រើនក្រៅពីការបម្រើការងារនៅតាមបណ្តាក្រុមហ៊ុនឯកជនផ្សេងៗ ហើយនោះ ពួកគេមួយចំនួនសុទ្ធតែមានក្តីស្រមៃចង់មានអាជីវកម្មផ្សេងទៀតជារបស់ខ្លួនឯង។ ដើម្បីអាចសម្រេចនូវក្តីស្រមៃរបស់ខ្លួនបាន ពួកគេម្នាក់ៗក៏ត្រូវបង្ខំចិត្ត ប្រឹងប្រែងធ្វើការឲ្យក្រុមហ៊ុនឯក ជនសិនដែរ ព្រោះដើម្បីសន្សំប្រាក់ និងបទពិសោធន៍ ទុកជាដើមទុនបង្កើតអាជីវកម្មដោយខ្លួនឯងនៅ ថ្ងៃក្រោយបាន។ ពួកគេយល់ឃើញថា មានមុខរបរខ្លួនឯងគឺមានភាពងាយស្រួល មានលុយកាន់រាល់ថ្ងៃ និងចង់ធ្វើអ្វីមួយអាចធ្វើបានភ្លាមៗ ម្យ៉ាងវិញទៀតចង់ឈប់សម្រាកពេលណាក៏បាន ។
ទោះបីការប្រកបការងារឯកជនមួយចំនួនអាចទទួលបានប្រាក់បៀវត្សរ៍សមរម្យ ឫច្រើនក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែ ទន្ទឹមនឹងនោះ បុគ្គលិកមួយចំនួនក៏មានការត្អូញត្អែរយ៉ាងខ្លាំងផងដែរ អ្នកខ្លះទទួលស្គាល់ថា ការងារ ឯកជនមានការកំណត់លក្ខខណ្ឌខ្ពស់ និងគោលការណ៍តឹងរ៉ឹង ជាហេតុដែលធ្វើឲ្យពួកគេមានការពិបាក ក្នុងការបញ្ជ្រៀតខ្លួនចូល។ ម្យ៉ាងវិញទៀត អ្នកមួយចំនួនក៏ចង់ក្លាយជាអ្នកជំនួយវ័យក្មេងផងដែរ។
កញ្ញា រដ្ឋា មករា សព្វថ្ងៃជាបុគ្គលិកក្រុមហ៊ុនឯកជនមួយ ដែលមានគម្រោងទៅថ្ងៃក្រោយក៏នឹងត្រូវ បើកហាងដោយខ្លួនឯងមួយផងដែរ។ កញ្ញាបានឲ្យដឹងថា សព្វថ្ងៃធ្វើការឲ្យគេមានការ លំបាកច្រើន ប្រាក់ខែក៏តិច ពេលខ្លះក៏ពិបាកក្នុងការ សុំច្បាប់ឈប់សម្រាកទៀតផង កញ្ញាវ័យ២៤ឆ្នាំរូបនេះបាន លើកឡើងថា៖«ធ្វើការសព្វថ្ងៃដើម្បីយកបទពិសោធន៍ និងសន្សំប្រាក់ ថ្ងៃក្រោយនឹងបើកអាជីវកម្មខ្លួន ឯងមួយ»។
ដូចគ្មានឹងកញ្ញា មករា ដែរ លោក ខួន វិរៈ សព្វថ្ងៃជាបុគ្គលិកនៅគ្រិះស្ថានមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុមួយនៅទី ក្រុងភ្នំពេញ លោកក៏មានក្តីបំណងចង់មានអាជីវកម្មជារបស់ខ្លួនឯងផងដែរ។ ក្នុងវ័យ២៥ឆ្នាំ បុរស សម្បុរស្រអែមរូបនេះ ប្រាប់ឲ្យដឹងថា៖«ខ្ញុំចង់បើកហាងបោះដុំគ្រឿងភេសជ្ជៈមួយនៅភ្នំពេញ។ ធ្វើការ តែមួយមុខបានចំណូលតិចណាស់...ចិញ្ចឹមខ្លួនឯងស៊ឹងតែមិនរស់»។
ជានិស្សិតផង និងជាបុគ្គលិកមន្ត្រីរាជការផង កញ្ញា កក្កដា សព្វថ្ងៃ ជាប៉ូលីស ថ្ងៃក្រោយចង់បើកភោជ នីយដ្ឋានសមរម្យមួយជារបស់ខ្លួនឯង ដូច្នេះសព្វថ្ងៃខំរៀបបណ្តើរ និងធ្វើការសន្សំប្រាក់បណ្តើរ។ និស្សិតឆ្នាំទី៣រូបនេះ និយាយប្រាប់ថា៖«បើថ្ងៃក្រោយមានលទ្ធភាពអាចបង្កើតអាជីវកម្មមួយបាន ខ្ញុំនឹង ព្យួរការងាររដ្ឋសិន...ព្រោះពឹងលើការងាររដ្ឋតែមួយមុខ មិនអាចរស់បានទេ»។
កញ្ញា ណារ៉េត ម្ចាស់ហាងលក់ផ្កាមួយកន្លែងនៅសង្កាត់ទឹកថ្លាបានឲ្យដឹងថា មុខរបរ មួយនេះ គឺជាក្តីប្រាថ្នារបស់នាងតាំងពីនៅសិក្សាម្លេះ ហើយថា ក្រោយបញ្ចប់ការសិក្សាភ្លាមនោះ នាងបានសុំប៉ា និងម៉ាក់ បើកអាជីវកម្មមួយនេះតែម្ដង។ «រៀនទុកគ្រាន់តែគ្រប់គ្រងហាងតែប៉ុណ្ណោះ។ មិនចង់ធ្វើ ការឲ្យគេនោះទេ ព្រោះធ្វើការឯកជនត្រូវចាំដល់ចុងខែ ទើបបានបើកប្រាក់ខែយកមកចាយ។ មានមុខរបរខ្លួនឯងស្រួល មានលុយកាន់រាល់ថ្ងៃ ចង់ធ្វើអីបានភ្លាមៗ ចង់ឈប់សម្រាកពេលណាក៏បាន»។ នេះជាការអះអាងរបស់កញ្ញា ណារ៉េត។
ចំណែកឯលោក សេង សម្បត្តិ ទន្តពេទ្យ បម្រើការនៅគ្លីនិកឯកជនក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ បានអះអាងថា នៅថ្ងៃណាមួយ លោកនឹងបើកគ្លីនិកព្យាបាលធ្មេញដោយខ្លួនឯង។ បុរសវ័យ៣០ឆ្នាំរូបនេះបន្តថា៖«ខ្ញុំធ្វើការរាល់ថ្ងៃ ដើម្បីពង្រឹងបទពិសោធន៍ និងសិក្សាទីផ្សារតែប៉ុណ្ណោះ មិនយូរទៀតទេខ្ញុំនឹងបើកខ្លួនឯង»។
ក៏មិនខុសពីលោក សម្បត្តិ ប៉ុន្មាននោះទេ កញ្ញា សុខ ឃាង ដែលកំពុងបម្រើការនៅហាងលក់គ្រឿងសំអាងនៅផ្សារទំនើបសូរិយានោះ ក៏មានគំនិតចង់បើកហាងលក់គ្រឿងសំអាងតូចល្មមមួយផ្ទាល់ខ្លួនផងដែរ។ កញ្ញាបញ្ជាក់ថា៖«ថ្ងៃក្រោយពេលខ្ញុំសន្សំលុយបាន ខ្ញុំនឹងបើកហាងមួយនៅក្បែរផ្ទះ។ ខ្ញុំមិនចង់ធ្វើការឲ្យគេរហូតនោះទេ»៕
ទោះបីការប្រកបការងារឯកជនមួយចំនួនអាចទទួលបានប្រាក់បៀវត្សរ៍សមរម្យ ឫច្រើនក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែ ទន្ទឹមនឹងនោះ បុគ្គលិកមួយចំនួនក៏មានការត្អូញត្អែរយ៉ាងខ្លាំងផងដែរ អ្នកខ្លះទទួលស្គាល់ថា ការងារ ឯកជនមានការកំណត់លក្ខខណ្ឌខ្ពស់ និងគោលការណ៍តឹងរ៉ឹង ជាហេតុដែលធ្វើឲ្យពួកគេមានការពិបាក ក្នុងការបញ្ជ្រៀតខ្លួនចូល។ ម្យ៉ាងវិញទៀត អ្នកមួយចំនួនក៏ចង់ក្លាយជាអ្នកជំនួយវ័យក្មេងផងដែរ។
កញ្ញា រដ្ឋា មករា សព្វថ្ងៃជាបុគ្គលិកក្រុមហ៊ុនឯកជនមួយ ដែលមានគម្រោងទៅថ្ងៃក្រោយក៏នឹងត្រូវ បើកហាងដោយខ្លួនឯងមួយផងដែរ។ កញ្ញាបានឲ្យដឹងថា សព្វថ្ងៃធ្វើការឲ្យគេមានការ លំបាកច្រើន ប្រាក់ខែក៏តិច ពេលខ្លះក៏ពិបាកក្នុងការ សុំច្បាប់ឈប់សម្រាកទៀតផង កញ្ញាវ័យ២៤ឆ្នាំរូបនេះបាន លើកឡើងថា៖«ធ្វើការសព្វថ្ងៃដើម្បីយកបទពិសោធន៍ និងសន្សំប្រាក់ ថ្ងៃក្រោយនឹងបើកអាជីវកម្មខ្លួន ឯងមួយ»។
ដូចគ្មានឹងកញ្ញា មករា ដែរ លោក ខួន វិរៈ សព្វថ្ងៃជាបុគ្គលិកនៅគ្រិះស្ថានមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុមួយនៅទី ក្រុងភ្នំពេញ លោកក៏មានក្តីបំណងចង់មានអាជីវកម្មជារបស់ខ្លួនឯងផងដែរ។ ក្នុងវ័យ២៥ឆ្នាំ បុរស សម្បុរស្រអែមរូបនេះ ប្រាប់ឲ្យដឹងថា៖«ខ្ញុំចង់បើកហាងបោះដុំគ្រឿងភេសជ្ជៈមួយនៅភ្នំពេញ។ ធ្វើការ តែមួយមុខបានចំណូលតិចណាស់...ចិញ្ចឹមខ្លួនឯងស៊ឹងតែមិនរស់»។
ជានិស្សិតផង និងជាបុគ្គលិកមន្ត្រីរាជការផង កញ្ញា កក្កដា សព្វថ្ងៃ ជាប៉ូលីស ថ្ងៃក្រោយចង់បើកភោជ នីយដ្ឋានសមរម្យមួយជារបស់ខ្លួនឯង ដូច្នេះសព្វថ្ងៃខំរៀបបណ្តើរ និងធ្វើការសន្សំប្រាក់បណ្តើរ។ និស្សិតឆ្នាំទី៣រូបនេះ និយាយប្រាប់ថា៖«បើថ្ងៃក្រោយមានលទ្ធភាពអាចបង្កើតអាជីវកម្មមួយបាន ខ្ញុំនឹង ព្យួរការងាររដ្ឋសិន...ព្រោះពឹងលើការងាររដ្ឋតែមួយមុខ មិនអាចរស់បានទេ»។
កញ្ញា ណារ៉េត ម្ចាស់ហាងលក់ផ្កាមួយកន្លែងនៅសង្កាត់ទឹកថ្លាបានឲ្យដឹងថា មុខរបរ មួយនេះ គឺជាក្តីប្រាថ្នារបស់នាងតាំងពីនៅសិក្សាម្លេះ ហើយថា ក្រោយបញ្ចប់ការសិក្សាភ្លាមនោះ នាងបានសុំប៉ា និងម៉ាក់ បើកអាជីវកម្មមួយនេះតែម្ដង។ «រៀនទុកគ្រាន់តែគ្រប់គ្រងហាងតែប៉ុណ្ណោះ។ មិនចង់ធ្វើ ការឲ្យគេនោះទេ ព្រោះធ្វើការឯកជនត្រូវចាំដល់ចុងខែ ទើបបានបើកប្រាក់ខែយកមកចាយ។ មានមុខរបរខ្លួនឯងស្រួល មានលុយកាន់រាល់ថ្ងៃ ចង់ធ្វើអីបានភ្លាមៗ ចង់ឈប់សម្រាកពេលណាក៏បាន»។ នេះជាការអះអាងរបស់កញ្ញា ណារ៉េត។
ចំណែកឯលោក សេង សម្បត្តិ ទន្តពេទ្យ បម្រើការនៅគ្លីនិកឯកជនក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ បានអះអាងថា នៅថ្ងៃណាមួយ លោកនឹងបើកគ្លីនិកព្យាបាលធ្មេញដោយខ្លួនឯង។ បុរសវ័យ៣០ឆ្នាំរូបនេះបន្តថា៖«ខ្ញុំធ្វើការរាល់ថ្ងៃ ដើម្បីពង្រឹងបទពិសោធន៍ និងសិក្សាទីផ្សារតែប៉ុណ្ណោះ មិនយូរទៀតទេខ្ញុំនឹងបើកខ្លួនឯង»។
ក៏មិនខុសពីលោក សម្បត្តិ ប៉ុន្មាននោះទេ កញ្ញា សុខ ឃាង ដែលកំពុងបម្រើការនៅហាងលក់គ្រឿងសំអាងនៅផ្សារទំនើបសូរិយានោះ ក៏មានគំនិតចង់បើកហាងលក់គ្រឿងសំអាងតូចល្មមមួយផ្ទាល់ខ្លួនផងដែរ។ កញ្ញាបញ្ជាក់ថា៖«ថ្ងៃក្រោយពេលខ្ញុំសន្សំលុយបាន ខ្ញុំនឹងបើកហាងមួយនៅក្បែរផ្ទះ។ ខ្ញុំមិនចង់ធ្វើការឲ្យគេរហូតនោះទេ»៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
«ប្រទានកម្ម»មានន័យដូចម្តេច?
3 ថ្ងៃ
