«សោ» មានន័យ​ផ្សេងៗគ្នា។ នេះបើតាម​ការពន្យល់​ក្នុង​វចនានុក្រម​ខ្មែរ២០២២​របស់ក្រុម​ប្រឹក្សាជាតិភាសាខ្មែរ នៃរាជបណ្ឌិត្យសភាកម្ពុជា។

 

«សោ» នាមសព្ទ៖ ប្រដាប់ធ្វើដោយដែកឬស្ពាន់ មានមេមានកូនសម្រាប់ចាក់បិទត្រង់កន្លែងសម្រាប់បើកបិទ (មានទ្វារជាដើម) មិនឱ្យបើកបាន :  មេសោ, កូនសោ, ចាក់សោ។  

 

«សោ» គុណសព្ទ៖ គម្រក់; ល្ងង់; មិនបានការ :  គំនិតសោ។  

 

«សោ» កិរិយាសព្ទ៖ អ្នកស្រុកខ្លះប្រើពាក្យ សោ ថា ខ្សោយកម្លាំង :  ខ្ញុំវាសោណាស់ទៅហើយ ដើរទៅទៀតពុំកើតទេ។  

 

«សោ» នាមសព្ទ៖ ប្រដាប់ប្រើសម្រាប់មួល រឹត ដោះខ្ចៅ ជាដើម :  សោមានច្រើនសណ្ឋាន សោចិញ្ចៀន សោចម្ពាម សោខ្សៀ។  

 

- «សោខ្សៀ» ជាសោសម្រាប់ដោះខ្ចៅមានរាងដូចខ្សៀ។ ក្នុងសោមួយមានទំហំតែមួយទេទាំងគល់ទាំងចុង តែអាចប្រើសម្រាប់លូកចូលទៅដោះខ្ចៅក្នុងស្ថានភាពខុសៗគ្នា។  

 

- «សោចម្ពាម» ជាសោសម្រាប់ដោះខ្ចៅមានរាងដូចចម្ពាម ហើយក្នុងសោមួយច្រើនមានទំហំចម្ពាមពីរលេខខុសៗគ្នា។  

 

- «សោចិញ្ចៀន» ជា​សោសម្រាប់ដោះខ្ចៅមានប្រហោងមួលរាងដូចចិញ្ជៀន។ គេប្រើវាសម្រាប់ដោះខ្ចៅដែលជាប់ខ្លាំង។  

 

«សោ» នាមសព្ទ៖ ពាក្យចិន​សម្រាប់ហៅបងថ្លៃស្រី៕