ពីនេះ ពីនោះ
ពាក្យ «ប៉ិកួៈ» ជាពាក្យចិន ខ្មែរហៅ«ដំឡូងរលួស»
× នៅក្នុងវចនានុក្រមខ្មែរ របស់សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត ប្រសិនបើសាធារណជនចង់រកពាក្យថា «ប៉ិកួៈ» គឺមិនមានការពន្យល់អត្ថន័យពាក្យ នោះទេ។ ប៉ុន្តែសាធារណជនត្រូវទៅស្វែងរកអត្ថន័យពាក្យនេះ តាមរយៈពាក្យថា«រលួស»វិញ ព្រោះពាក្យថា «ប៉ិកួៈ» នេះមិនមែណជាពាក្យខ្មែរនោះទេ។
ពាក្យ«រលួស» មានថ្នាក់ពាក្យជា (ន) មានន័យថា ឈើមួយប្រភេទ ពួកអសារកព្រឹក្ស ដើមខ្ចីមែកខ្ចីមានបន្លា ស្លឹកស្ដើងទន់ ផ្កាក្រហម ស្លឹកខ្ចីប្រើជារបោយបាន ផ្លែខ្ចីប្រើជាបន្លែស្លកកូរបាន។ ដើមរលួស(ហៅ រលួសបាយ ក៏បាន ព្រោះមាន រលួសផ្អុង ជាពួកជាមួយគ្នា)។
ក្នុងនោះ មានដំឡូងមួយប្រភេទ ដើមជាវល្លិ ស្លឹកស្រដៀងនឹងស្លឹករលួស ក្នុងមួយដើមមានមើមតែមួយ រាងច្រឡោសាច់សមានទឹកដមរលម សំបកស្វិត ប្រើបរិភោគឆៅ មានរសផ្អែមស្រាលត្រជាក់ កំណើតពូជដើមដំបូងមកពីប្រទេសចិន។ ខ្មែរហៅ «ដំឡូងរលួស» ចិនហៅ«ប៉ិកួៈ»៕
ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមខ្មែរ របស់សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួនណាត
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com